Roman Set Kitaplar

ŞEYTAN-I LAİN’E AĞIT

Yaklaşık beş milyar yıl önce Güneş'te can bulan bir grup ışık, evren boşluğunda yol alırken bir iş teklifi aldılar:" Dünya namındaki gezegeni imar edip orada birtakım hünerler göstereceğiz. Var mısınız?" Sayısı belirsiz ışık içinden sayısı belli ışık buna evet dedi. Cicibaba çetin çekişmelerin ardından liderliği ele aldı. Dünya'nın ısıtılmasında, atmosferin, suyun ve toprağın oluşturulmasında başrol üstlendi. Cinler ve melekler Dünya'nın imarında canhıraş çalışmışlardı, ama Tanrı Teâlâ'nın farklı bir planı vardı. Bu güzelim Dünya'ya Âdem’in soyunu halife atamaya karar vermişti. Ateş ulusu bu atama karşısında ikiye ayrıldı. Cicibaba isyancı elebaşı durumuna düşmüştü.

İnsanlar Cicibaba'yı hep din adamlarının, günahkârların, düzen kurucuların ağzından dinlediler. İşte şimdi konuşma sırası ondadır. Ey Âdem’in soyu! Ateşin karşısına bir kurul hele ve tüm hikâyeyi bir de Cicibaba'dan dinle

 Pamuk Dayı ve Yeğenleri

90’lı yıllar İslamcılığın belki en heyecanlı yıllarıydı. Müslümanlar henüz devlet erkini ele geçirmemişti, fakat tarihten gelen bir bilinç nehri köylerden büyük kentlere kadar pek çok kişiyi gizli bir Şeriatçılık konusunda harekete geçirmişti. İslamcılık davasına inanmış yüz binlerce genç, emeğinden, üç beş kuruşluk harçlığından özveride bulunup davanın yayılması ve derinleşmesi için canla başla çalışıyordu. Sadece emek ve harçlık değil, aşk bile terk ediliyordu. Dostluk gibi her türden güzel duygular kendilerine ancak cemaatlerin projeleri çerçevesinde bir yaşama alanı bulabiliyor, aile, akraba ve taallukatla ilişki asgariye indiriliyordu.

Nihayet 28 Şubat süreci, bir tarafın tahammülsüzlüğünü gösterirken, İslamcı camia içindeki koflukları da gün yüzüne çıkarmaya yetmişti. Hayat artık dava uğruna paradan, puldan, aşktan ve dostluktan vazgeçen Mehmet Pınarcı için bambaşka bir rotaya sapmak zorundaydı. Ve bunu kimse engelleyemezdi: Pamuk Dayı bile…

 

Nusret Baba

 Hani ilim, irade, kudret diye ayırıyorlar ya… Öyle bir ayrım yok efendim. Bunların hepsi de tek şeydir. Sen yalnızlıktan patlayacak hale gelmiş bir yumurta ile yüzbinlerce kardeşini geride bırakmış bir dölün çocuğusun; bense senin sevinç ve kederlerinin, umut ve korkularının çocuğuyum. Sen benim hem arkadaşım hem de efendimsin. Öyle bir kölenim ki, seni benden daha iyi tanıyan yoktur...